مقاله: نگاه امام علی (ع) به فرصت ها و آسیب های جوان در نامۀ 31نهج البلاغه
30 مرداد 1395 توسط ناطق اینانلو
در میان دوره های مختلف عمر انسان ، فصل جوانی، از اهمیت بالائی برخوردار است؛ زیر بنای شخصیت انسانی در زمان جوانی تکوین یافته و سرنوشتِ سعادتمند یا ذلت بار در این دوره رقم میخورد؛ تنوع مؤلفه های شکل دهندۀ هویت و شخصیت جوان ، ویژگی های اعتقادی و رفتاری جوانان و حالات روحی ـ روانی ، رفتارهای متمایزی از سایر اقشار اجتماعی به آنان می بخشد. نگرش های او به خود و به جهان هستی ، با آنچه که در دوره های قبلی داشته ، تفاوت اساسی دارد ؛ وی اگرچه به جهت عدم رشد عقلانی کافی ، در دورۀ کودکی ونوجوانی خود را نیازمند راهنمائی های والدین و مربیان می دید ولی در این دوره به لحاظ روحی برای خود ، در تربیت خویش نقش اساسی قائل است ؛ با این وجود ، کمی تجربه و غلیان احساسات و عواطف ، راه تربیتی آینده را برای او مبهم و نقش مربیان بویژه والدین در تنظیم نقشۀ راهِ تربیتی ، ضروری می گرداند؛ در این نوشتارسعی نگارنده بر آن است که ضمن بازخوانی مضامین نامه امیرالمومنین حضرت علی (ع) به امام حسن مجتبی (ع) ، بخشهائی از آن نامه را ـ که اشاراتی به این دوره دارد ـ مورد تجزیه و تحلیل قرار دهد . بیشتر »